Najlepszym okresem na przeprowadzenie pierwszej kontrolnej wizyty ortodontycznej jest 7-8 rok życia. Wtedy następuje początek wymiany uzębienia. Ortodonta skontroluje ustawienie świeżo wyrzniętych szóstek oraz zębów przednich. W przypadku dużych nieprawidłowości zostanie rozpoczęte leczenie ortodontyczne. Jeśli wada nie będzie wymagała natychmiastowego leczenia pacjent zostanie objęty obserwacją podczas następnych wizyt kontrolnych.

Jak najbardziej. Obecnie pacjenci dorośli stanowią coraz większą grupę pacjentów ortodontycznych. Metody leczenia różnią się w porównaniu z tymi stosowanymi u dzieci czy młodzieży dlatego, że osoba dorosła zakończyła już wzrost organizmu i tkanki kostnej. Często leczenie dorosłych, ze względu na posiadane liczne wypełnienia i braki zębowe, trzeba przeprowadzić we współpracy ze stomatologiem, chirurgiem stomatologicznym czy protetykiem.

Po pierwsze, w wieku dojrzewania kości nastolatków są elastyczne i podatne na leczenie. Niejednokrotnie podczas leczenia istnieje konieczność poszerzenia zbyt wąskiej szczęki. W okresie dojrzewania proces ten przebiega sprawniej. U osoby dorosłej, gdy dojdzie do zrostu szwów i kości twardnieją, często poszerzenie szczęki jest trudne i wymaga ingerencji chirurga. Po drugie, w wieku dojrzewania jesteśmy w stanie leczyć tyłożuchwie i w naturalny sposób wysunąć cofniętą żuchwę. U osoby dorosłej takie wysuniecie jesteśmy w stanie uzyskać tylko przy współpracy chirurga. Należy pamiętać, że istnieje niewielka grupa wad zgryzu, których leczenie należy rozpocząć po zakończeniu wzrostu.

Proste wady można wyleczyć nawet w 16-18 miesięcy. Standardowo czas ten wynosi ok. 2-2,5 roku. Ciężkie wady wymagające zastosowania licznych aparatów pomocniczych, obejmujące ekstrakcje zębów czy leczenie zespołowe nieraz wymaga wieloletniej terapii.

Teoretycznie można. Zęby w obrębie tego jednego łuku zostaną wyprostowane, natomiast może dojść do sytuacji, że nie będą pasowały do zębów w łuku przeciwstawnym. Wszystkie zęby funkcjonują jako całość, zapewniając możliwość prawidłowego żucia i stabilizując siebie nawzajem. Leczenie jednym łukiem może nie przynieść oczekiwanych efektów, gdyż nie uzyska się prawidłowego zgryzu i stabilności wyniku leczenia. Istnieje bardzo nieliczna grupa pacjentów, u której można zastosować leczenie aparatem w obrębie jednego łuku. Zalecane jest jednak pełne leczenie ortodontyczne.

W wyjątkowych sytuacjach, gdy problem dotyczy pojedynczego zęba lub grupy zębowej, a cena aparatu stałego przekracza możliwości finansowe pacjenta, można podjąć próbę leczenia aparatem ruchomym. O takim leczeniu decyduje lekarz po pełnej diagnozie pacjenta.

Pojęcie „wada kostna” oznacza, że problem nieprawidłowego zgryzu wynika nie tylko z „krzywych” zębów, ale głównie z niedorozwoju bądź nadmiernego wzrostu tkanki kostnej w obrębie jednej lub obu szczęk. Wada taka znacznie zmienia rysy twarzy pacjenta. Leczenie tego rodzaju wad jest trudne. CzęSć z nich leczy się po zakończonym wzroście, po 18-20 roku życia. W przypadku wady kostnej o nieznacznym nasileniu można podjąć próbę leczenia wyłącznie ortodontycznego, niejednokrotnie połączonego z wykorzystaniem dodatkowych aparatów pomocniczych, mikroimplantów lub ekstrakcją zębów. Leczenie takie nie zmieni znacząco rysów twarzy. W przypadku wad kostnych o dużym nasileniu, konieczne będzie leczenie ortodontyczne przygotowujące pacjenta do operacji ortognatycznej, przeprowadzanej przez chirurga szczękowo-twarzowego. Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne zmienia rysy twarzy pacjenta.

Niestety nie. Pomimo starań lekarza i pacjenta, istnieje mała grupa pacjentów z mocno nasilonymi wadami, u których leczenie może jedynie znacznie je poprawić.

Nie. Natomiast przyczyniają się do większego odkładania płytki nazębnej i gromadzenia się resztek pokarmów na powierzchni zębów. Dlatego w okresie użytkowania aparatu należy dołożyć wszelkich starań, aby zachować prawidłową higienę jamy ustnej.

Nie. Polega ono na przyklejeniu przy pomocy specjalnego kleju elementów aparatu do powierzchni zębów. Czasami pacjent może odczuwać dyskomfort podczas zakładania pierścieni.

Niestety, większość pacjentów po założeniu aparatu odczuwa pewnego rodzaju ból. Jest to sprawa indywidualna i zależy od progu wytrzymałości pacjenta, rodzaju zastosowanych aparatów i nasilenia wady. Ból najczęściej pojawia się po 2-4 godzinach po naklejeniu aparatu i może utrzymać się jeszcze przez cały następny dzień. W przypadku dużego nasilenia bólu można zażyć tabletkę przeciwbólową (np. Apap, Paracetamol, Ibuprom). W przypadku długo utrzymującego się bólu należy zgłosić się do ortodonty na konsultację.

W pierwszym miesiącu użytkowania aparatu pacjent może mieć problemy z ranami dziąseł i warg. Początkowo aparat jest mocno wyczuwalny przez śluzówkę jamy ustnej i traktowany przez nasz organizm jak ciało obce. Z czasem, gdy zostanie przez nas zaakceptowany, dziąsła się do niego przyzwyczają i nie będziemy go odczuwać. W pierwszym etapie noszenia aparatu ważne jest posiadanie wosku ortodontycznego, który świetnie izoluje elementy aparatu ortodontycznego i zmniejsza powstawanie ran.

Jak podczas każdego leczenia mogą wystąpić tzw. powikłania. Nie zawsze jesteśmy w stanie przewidzieć reakcję ludzkiego organizmu. Aby zminimalizować wystąpienie niemiłych ”niespodzianek” konieczna jest współpraca pacjenta i ortodonty. Rodzaje potencjalnie zagrażających powikłań powinny zostać omówione przed naklejeniem aparatu.

W pierwszym etapie należy unikać pokarmów lepkich i ciągnących (cukierki typu krówki lub toffi), pokarmów włóknistych i twardych (np. orzechy). Na początku odradza się żucia gumy. W przypadku problemów z odgryzaniem należy kroić pokarmy na mniejsze części i wkładać bezpośrednio do jamy ustnej. Z czasem to się unormuje i sami zauważymy na co sobie możemy pozwolić.

Zalecane jest mycie zębów minimum 2 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku. Jeśli nie mamy takiej możliwości, zalecane jest po jedzeniu przepłukanie buzi nawet zwykłą wodą, co pozwoli oczyścić zęby i aparat z fragmentów resztek pokarmowych. Zalecane jest używanie szczoteczki typu orto (z krótszym włosiem w środkowej części szczoteczki), szczoteczek jednopęczkowych, nici dentystycznej i płukanek zawierających fluor.

U pacjentów mających naklejony aparat cienkołukowy (zameczki na zębach) może pojawić się taki problem, ale najczęściej jest on chwilowy i przemijający. Utrzymuje się przez kilka dni i, gdy pacjent przyzwyczai się do niego, problem ustępuje. W przypadku pacjentów posiadających dodatkowe aparaty pomocnicze na podniebieniu lub pod językiem (przerzut podniebienny, łuk językowy, aparat typu Nance’a, Hyrax) problem z mową może trwać znacznie dłużej, czasem nawet około miesiąca.

Stripping to zabieg polegający na lekkim przeszlifowaniu zębów w granicy tkanki szkliwa przy pomocy paska ściernego lub krążka, mający na celu zmniejszenie wymiaru zębów lub korektę kształtu zęba. Najczęściej ulega zeszlifowaniu ok 0,2 mm tkanki zęba co nie zwiększa ryzyka wystąpienia próchnicy w tym miejscu i jest niezauważalne dla pacjenta. Jeśli lekarz wykonuje taki zabieg to najprawdopodobniej jest on niezbędny do uzyskania prawidłowego ustawienia zębów. Stripping jest jednym ze sposobów pozyskania dodatkowego miejsca, którego często brakuje przy stłoczonych i krzywych zębach. Czasem występują rozbieżności pomiędzy wielkością zębów i aby można było ustawić je w prawidłowy zaguzkowaniu należy taki zabieg wykonać. Niejednokrotnie zabieg strippingu pomaga uniknąć usunięcia zębów.

Proste zęby to nie jest jedyny cel leczenia ortodontycznego. Bardzo ważne jest dopasowanie zębów łuków przeciwstawnych, aby uzyskać prawidłowe kontakty międzyzębowe i tym samym stabilizację uzyskanego leczenia. Etap ten polega na drobnych precyzyjnych ruchach zębów, często niezauważalnych dla pacjenta. Takie dopasowanie zębów może trwać nawet kilkanaście miesięcy i jest to naturalne.

Aby nie doszło do nawrotu wady konieczne jest użytkowanie aparatu retencyjnego zgodnie z zaleceniami lekarza i zgłaszanie się na wyznaczone wizyty kontrolne. Zawsze po zakończonym leczeniu dojdzie do drobnych przesunięć zębów, co jest naturalnym procesem wynikającym z dopasowywania się do siebie zębów łuków przeciwstawnych. Zęby ruszają się przez całe życie w sposób fizjologiczny. Maja zaprogramowany ruch doprzedni zwłaszcza w żuchwie, dlatego też, aby utrzymać jak najdłużej idealny efekt leczenia, zalecana jest retencja stała w łuku dolnym.

Tak, można robić rezonans magnetyczny mając aparat stały lub retainer. Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku wykonania rezonansu okolicy głowy jakość uzyskanego obrazu może być gorsza.

Jako prywatna placówka medyczna mamy obowiązek zgłaszania wszystkich wizyt do systemu P1, w którym przechowywane są informacje o przebiegu wizyt (więcej informacji o systemie i rozporządzeniach Ministra Zdrowia na ezdrowie.gov.pl). Tylko poprzez podanie prawidłowych i kompletnych danych przez Pacjenta mamy możliwość zidentyfikować daną osobę i prowadzić jej historię medyczną. Nie wykorzystujemy danych personalnych naszych Pacjentów w żadnym innym celu, ani nie udostępniamy tych danych podmiotom trzecim.
Wywiad epidemiologiczny ma na celu przybliżenie nam ogólnego stanu zdrowia Pacjenta, aby zidentyfikować ewentualne problemy zdrowotne mogące mieć wpływ na przebieg wizyty i samego leczenia.